W nocy z 5 na 6 czerwca 2023 r. zmarł ks. Józef Stramek CRL. Był wieloletnim proboszczem i duszpasterzem w sanktuarium maryjnym w Gietrzwałdzie.
Ks. Józef Stramek urodził się 18 lutego 1935 roku. W latach 60. i 70. pracował w Ełku, a od 1976 do 2000 r. był proboszczem w parafii Bożego Ciała w Krakowie, następnie zaś w Gietrzwałdzie w latach 2002-2012, gdzie spędził ostatnie lata życia. W strukturach Zakonu Kanoników Laterańskich pełnił wiele ważnych funkcji. Był cenionym kaznodzieją i duszpasterzem.
Był też przyjacielem kard. Karola Wojtyły z czasów krakowskich, z którego rąk przyjął święcenia kapłańskie w 1960 r.
Redakcja: M. Rutynowski – Radio Olsztyn
———
Dziś na antenie Radia Olsztyn została wyemitowana audycja wspomnieniowa o ks. Józefie Stramku CRL [słuchaj]
Życiorys
Ks. Józef Stramek CRL urodził się 18 lutego 1935 roku w Sidzinie na Podhalu, jako syn Franciszka i Bronisławy z domu Lipka. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnej miejscowości. Szkołę stopnia średniego rozpoczął w Niższym Seminarium Duchownym Salwatorianów, a po jego rozwiązaniu przez władze państwowe w 1950 roku wstąpił do Zakonu Kanoników Regularnych. Nowicjat odbył w klasztorze krakowskim pod kierunkiem ks. Teofila Widełki. Śluby zakonne czasowe złożył 22 września 1951 roku, śluby zakonne uroczyste trzy lata później na ręce prepozyta i prowincjała Emila Klenarta. Po złożeniu ślubów czasowych kontynuował naukę w seminarium humanistycznym w Krakowie, prowadzonym przez Misjonarzy Wincentego a Paulo. Studia filozoficzne ukończył w Kolegium Jezuitów, natomiast studia teologiczne w Kolegium Dominikanów w Krakowie. Święcenia Kapłańskie przyjął 12 marca 1960 roku w kościele franciszkanów w Krakowie z rąk biskupa Karola Wojtyły
Po święceniach pozostał w Krakowie jako katecheta. W 1965 roku został skierowany do Ełku z obowiązkami wikariusza i katechety szkół średnich. W latach 1967-1970 był również przeorem ełckiego konwentu . Pracując w Ełku, udzielał się także jako kapelan tamtejszych sióstr benedyktynek misjonarek. W strukturach dekanatu ełckiego pełnił obowiązki notariusza. W czerwcu 1975 roku otrzymał nominację na proboszcza parafii Bożego Ciała w Krakowie.
Obradująca w kwietniu 1976 roku w Krakowie kapituła prowincjalna powierzyła mu urząd prepozyta klasztoru krakowskiego, funkcję definitora prowincjalnego przy równoczesnym zachowaniu probostwa. Obowiązki prepozyta pełnił przez dwie kadencje, tj. do kapituły prowincjonalnej w 1982 roku . W okresie jego prepozytury zakończono remonty w klasztorze i rozpoczęto restaurację wnętrza kościoła Bożego Ciała. Jego starania o klasztor i parafię, gorliwość duszpasterską, udział w życiu Kościoła lokalnego dostrzegł kard. Franciszek Macharski powierzając mu urząd dziekana dekanatu kazimierzowskiego w Krakowie. Był też członkiem Rady Kapłańskiej i innych komisji diecezjalnych, brał udział w pracach synodu. Dał się poznać jako dobry kaznodzieja i rekolekcjonista. Wygłosił wiele serii rekolekcji w różnych parafiach, klasztorach żeńskich i męskich oraz dla kapłanów w kraju, rekolekcje w parafiach polonijnych w Anglii. W 1992 roku rektor Seminarium Metropolitalnego w Krakowie zlecił mu przeprowadzenie dorocznych rekolekcji dla seminarzystów. Udzielał się w duszpasterstwie pielgrzymkowym, prowadząc regularnie pielgrzymki z krakowskiego Kazimierza do Kalwarii Zebrzydowskiej, do Rzymu i innych miejsc. W okresie przemian solidarnościowych brał udział w Mszach celebrowanych w Krakowie w intencji Ojczyzny, wspierał działania protestujących robotników. Rozwinął przy parafii sieć duszpasterstw specjalistycznych, m.in. duszpasterstwo narzeczonych i małżeństw, duszpasterstwo trzeźwości, duszpasterstwo charytatywne, duszpasterstwo liturgicznej Duszpasterstwo narzeczonych zasłużyło się prowadzeniem katechez przedmałżeńskich, zaś duszpasterstwo charytatywne szerokim wachlarzem pomocy ludziom będącym w potrzebie.
Po ustąpieniu z urzędu prepozyta pozostał na stanowisku proboszcza parafii Bożego Ciała i definitora prowincjalnego. Kapituła prowincjalna w 1988 roku ponownie wybrała go definitorem i dodała urząd ekonoma prowincjalnego. Prowincjał Stanisław Więzik mianował go swoim zastępcą. Z urzędu ekonoma prowincjalnego zrezygnował w 1991 roku, obowiązki zastępcy prowincjała pełnił do kapituły prowincjalnej w lutym 1994 roku. W 2000 roku został zwolniony z urzędu proboszcza parafii Bożego Ciała, a w 2002 roku przeniesiony z Krakowa do Gietrzwałdu na stanowisko proboszcza tamtejszej parafii. Jego pasterska troska, którą otaczał przybywających do Gietrzwałdu pielgrzymów jest znana w całej Polsce.